Ottoman Cash Foundations and „Modernisation„

  • Orsolya Falus Dunaújvárosi Egyetem
  • Yakup Karataş Ağrı İbrahim Çeçen University, Faculty of Arts and Sciences, Department of History
Keywords: Cash foundation, Ottoman Empire, Republic of Türkiye, NGO, 'Modern'

Abstract

The paper presents one of the special types of NGOs of the Ottoman Empire, the cash foundation, using the method of document- and legal analysis: the place of the legal institution
within the Sharia, the traditional Islamic law system, the legal technical methods of its operation, and its survival in the secularized Republic of Türkiye. The topic is timely, as the Republic of Türkiye, proclaimed 100 years ago, on October 29, 1923, was recognized by the Kingdom of Hungary among the first ones, also the new state concluded its first international treaty with the Hungarians in Istanbul. 2024 will be the joint cultural year of Türkiye and Hungary, in memory of the fact that the Hungarian–Turkish friendship treaty signed in December 1923, was ratified by the Act XVI of 1924 in Hungary, which is still in force today. The research sought an answer to the question of whether this legal entity, which can be founded by private individuals, civilians, can be considered modern – and whether we can even use the term "modern" in this case.

References

Ademi, R. (2017): Rumeli de Kadınların Kurdukları Para Vakıflarının Eğitimdeki Rolü / Rahman Ademi. Adam Akademi Sosyal Bilimler Dergisi = Adam Academy Journal of Social Sciences, 7., (2.), pp. 239–256.

Ahbab, Y. (2017): Osmanlı Medeniyeti Araştırmaları Dergisi. Journal of Ottoman Civilization Studies, 3., (5.), pp. 49–71. DOI: https://doi.org/10.21021/osmed.309239

Akgündüz, A. (1992): Osmanlı kanunnameleri ve hukuki tahlill eri. Istanbul: Fey Vakfı Yayınları.

Akgündüz, A. (1996): İslam hukukunda ve osmanlı tatbikatında vakıf müessesesi. Istanbul: OSAV Yay.

Akgündüz, A. (2019): Nakid Para Vakfı İle İlgili Çivi-zâde’nin Ebussu‘ûd’a Yazdığı Reddiye Risâlesi. Vakıflar Dergisi, pp. 87–100. DOI: https://doi.org/10.16971/vakiflar.58608087-103.

Altun, F. (2022): A Critical Review of “Ottoman Modernization. Adam Akademi Sosyal Bilimler Dergisi = Adam Academy Journal of Social Sciences, 12., (1.), pp. 107–130.

Asin, N. (1998): Osmanlı toplumunda para vakıflarının kurumsallaşmasında rol oynayan faktörler. Dini Araştırmalar Dergisi. 1., (2.), pp. 93–119.

Bedir, M. (2013): Züfer b. Hüzeyl. TDV İslam Ansikl opedisi. 44., pp. 527–530.

Berkes N. (1999): The development of secularism in Türkiye. London: Routledge,

Borgolte, M. (2017): Weltgeschichte als Stiftungsgeschichte. Von 3000 v. u. Z. bis 1500 u. Z. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft.

ÇizakÇa, M. (2014): The New Waqf Law Prepared by Idb/Irti and the Kuwait Public Foundation: A

Critical Assessment. Kuala Lumpur: Inceif University.

ÇizakÇa, M. (2019): Iktisat tarihi açısından vakıflar. Vakıflar Dergisi (80. Yıl Özel Sayısı), pp. 73–87.

ÇizakÇa, M. (2020): Preconditions and Suggestions for Islamic Finance to Generate Sustained Economic Growth. Istanbul–Konya: Presidential Office of Marmara University and KTO Karaty University.

Davison, R. H. (2016): Reform in the Ottoman empire. Princeton: Princeton University Press, pp. 1856–1876.

Egresi Z. (2013): A török nemzetépítés Atatürk korában. Világtörténet, 3., (35.), pp. 125–144.

El-Gamal, M. A. (2006): Islamic Finance: Law, Economics, and Practice. New York: Cambridge University Press

EminoĞlu, M. (1996): Osmanlı tatbikatında nakit par a vakıfları ve günümüz ek onomisinde uygulanabilirliği yayımlanmamış yüksek lisans tezi . Konya: KSİÜ. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Falus, O. (2017): Waqf as a Traditional Legal Institution for Social Responsibility according to Natural Law. POLIGRAFI, 22., pp. 85–104.

Falus O. (2021): Az oszmán korból fennmarad »régi« típusú török alapítványok: Újabb adalékok a tradicionális iszlám alapítványokhoz. Jogtörténetı Szemle, 19., (4.), pp. 1–7.

Farihana, S.–Rahman, M. S. (2021): Can profit and loss sharing (PLS) financing instruments reduce the credit risk of Islamic banks? Empir Econ, 61., pp. 1397–1414. DOI: https://doi.org/10.1007/s00181-020-01912-5

GenÇ, M. (2014): Klasik Osmanlı sosyal-iktisadi sistemi ve vakıflar. Vakıflar Dergisi, 42., pp. 9–18.

Günay, H. M. (2012): Vakıf. TDV İslam Ansikl opedisi, 42., pp. 475–479.

Gürsoy, Ç. (2017): Para vakıfları kapsamında sosyo-ekonomik bir analiz: davudpaşa mahkemesi kayıtları (1634–1911): Belleten. Ankara, 81., (290.), 1pp. 59–190.

Herger, C. (2017): Szakrális kontra szekuláris értékek a polgári modernizáció korában. Díké A. Márkus Dezső: Összehasonlító Jogtörténeti Kutatócsoport folyóirata, 1., (1.), pp. 33–44. DOI: https://doi.org/10.15170/ DIKE.2017.01.01.03

İnalcik, H. (2011): Rönesans Avrupası & Türkiye’nin batı medeniyetiyle özdeşleşme süreci . Ankara: İş Bankası Kültür Yayınları.

Kaya, S. (2007): XVIII. Yüzyıl Osmanlı Toplumunda Kredi İlişkilerinin Hukuki Boyutu. Türk Hukuk Tarihi Araştırmaları, 3., (Bahar), pp. 13–41.

Kurt, İ. (1994): Nazarî ve Tatbikî Olarak Para Vakıfları. DoctoralThesis. İstanbul: Istanbul University.

Mandaville, J. E. (1998): Faizli Dindarlık: Osmanlı İmparatorluğunda Para Vakfı Tartışması. Çev. Fethi Gedikli. Türkiye Günlüğü, 51., pp. 129–144.

Mardin, Ş. (2019): Genesis of young Ottoman thought. Princeton: Princeton University Press,

Özcan, T. (2000): İbn kemal’in para vakıflarına dair risalesi. Islam araştırmaları dergisi, 4., pp. 31–41.

Öztürk, N. (1995): Türk yenileşme tarihi çerçevesinde vakıf müessesesi. Ankara: Türk Diyanet Vakfi.

Rahman, M. H. (2018): Mudarabah and its applications in Islamic finance: An analysis. Asian Journal of Research in Banking and Finance , 8., (6.), pp. 33–46.

Sarup M. (1995): Post-yapısalcılık ve postmodernizm & El eştirel bir giriş. Yayınevi: Pharmakon.

Semiz, Y. (2016): Osmanlı devleti’nde para vakıfları. Sosyal bilimler myo dergisi. Konya, 19., (19.), pp. 89–101.

Sumer, S.–ÖndeŞ, T. (2023): Para vakıfları ve katılım bankalarının fon kullandırma yöntemlerinin karşılaştırılması. Muhasebe ve finans tar ihi araştırmaları dergisi, 24., pp. 111–117.

Tabakoğlu, A. (2012): Türkiye iktisat tarihi. Istanbul: Dergah Yayinlari.

Törkmenoğu, M. A. (2022): Para vakfı: faizli dindarlık mı? karz-ı hasen mi? bir anlama denemesi. Manisa CBÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 20., (2.), pp. 297–314.

T. C. Vakıflar Genel Müdür lüğü (Török Köztársaság Alapítványok Főigazgatósága) Török Kormány

honlapja: https://www.vgm.gov.tr/ana-sayfa (Letöltve: 2023. december 10.)

Varga, J.–Falus, O.–Cseh, B. (2023): Arguments Against Interest from Economic and Legal Aspects in Islam and Christianity. In: Sözen, İ.–Gener, A. H. (Szerk.): International Conference on Eurasian Economies 2023. Izmir: Eurasian Economists Association. 381–387. DOI: https://doi.org/10.36880/C15.02808

Published
2024-09-06
How to Cite
FalusO., & KarataşY. (2024). Ottoman Cash Foundations and „Modernisation„. Civil Rewiev, 21(3), 19-29. https://doi.org/10.62560/csz.2024.03.02